Snižavanje nivoa podzemnih voda
Prilikom izgradnje objekata koji zahtevaju velike količine iskopina, često se javlja mogućnost poplave gradilišta podzemnom vodom. Izvođenje radova postaje nemoguće ako donji deo gradilišta leži ispod nivoa podzemne vode, usled stalnog izlivanja.
Redukcija podzemne vode vrši se na različite načine, čiji izbor zavisi od specifičnih geoloških uslova na lokaciji. Prilikom odabira tehnologije redukcije vode uzimaju se u obzir brojni faktori: uslovi pojave podzemne vode, karakteristike tla, debljina vodonosnog sloja, zapremina dreniranog tla, koeficijent filtracije tla, metode izvođenja građevinskih radova, trajanje postupka smanjenja nivoa vode i tehnološki parametri tehničke opreme.
Za odvod podzemnih voda sa gradilišta tokom trajanja radova koriste se bunari za redukciju vode – hidraulične konstrukcije za skupljanje i ispumpavanje viška vlage iz zemlje. Tehnologija redukcije vode sastoji se u bušenju bunara, takozvanih „igala“ u koje se zatim spuštaju filteri i pomoću potopnih pumpi se ispumpava podzemna voda. Krajnji cilj ispumpavanja je stvaranje takozvanog depresijskog levka – dela tla na kome nivo podzemne vode padne ispod najniže tačke iskopa.
Nakon nekog vremena, tlo na gradilištu se isušuje do nivoa koji omogućava izvođenje planiranih radova. Voda koja se pumpa iz bunara ispušta se izvan gradilišta. Za održavanje formiranog depresijskog levka potrebno je stalno crpiti vodu tokom celog perioda izgradnje.